Trends in Security Information
The HSD Trendmonitor is designed to provide access to relevant content on various subjects in the safety and security domain, to identify relevant developments and to connect knowledge and organisations. The safety and security domain encompasses a vast number of subjects. Four relevant taxonomies (type of threat or opportunity, victim, source of threat and domain of application) have been constructed in order to visualize all of these subjects. The taxonomies and related category descriptions have been carefully composed according to other taxonomies, European and international standards and our own expertise.
In order to identify safety and security related trends, relevant reports and HSD news articles are continuously scanned, analysed and classified by hand according to the four taxonomies. This results in a wide array of observations, which we call ‘Trend Snippets’. Multiple Trend Snippets combined can provide insights into safety and security trends. The size of the circles shows the relative weight of the topic, the filters can be used to further select the most relevant content for you. If you have an addition, question or remark, drop us a line at info@securitydelta.nl.
visible on larger screens only
Please expand your browser window.
Or enjoy this interactive application on your desktop or laptop.
The intelligence and influence activities of Turkey, Iran and China, among others, focus on their diaspora.
Pressure on social cohesion can also arise from state actors that combine the national identity of diaspora with religion. From a number of Islamic countries, including Qatar, Kuwait and Saudi Arabia, become religious groups and organizations of wahabi salafist signature financed abroad.
Diasporapolitiek De inlichtingen- en beïnvloedingsactiviteiten van onder meer Turkije, Iran en China richten zich mede op hun diaspora. Binnen de gemeenschappen bestaat veelal een noodzaak om toegang tot het land van herkomst te behouden, vanwege nog daar wonende familie en aanwezige bezittingen. Ook is er een band met het herkomstland vanwege culturele en religieuze behoeften. Gebruik makend van deze noodzaak en behoefte kunnen overheden van landen als Turkije, China en Iran, impliciete en expliciete druk leggen op de gemeenschap om zich te conformeren. Dit conformisme kan verschillende vormen aannemen: van zelfcensuur in het publieke debat, tot het actief meewerken met inlichtingendiensten. Daar komt bij dat sommige overheden, zoals Iran, bereid zijn geweld te gebruiken tegen opposanten in het buitenland. In het uiterste geval zijn leden van een diaspora hun leven niet zeker. De AIVD heeft sterke aanwijzingen dat Iran betrokken is geweest bij de liquidaties van twee Nederlanders van Iraanse komaf in Almere in 2015 en in Den Haag in 2017. Het betrof in deze gevallen tegenstanders van het Iraanse regime. Ook de moord op de Saoedische journalist Khashoggi in Turkije in 2018 en de verijdelde bomaanslag op een politieke bijeenkomst van de Iraanse oppositiepartij MKO (eveneens in 2018) illustreren de brutaliteit en risicobereidheid van statelijke actoren.
Gebruik van religie en ongewenste buitenlandse financiering Druk op de sociale cohesie kan ook ontstaan wanneer statelijke actoren de nationale identiteit van de diaspora verbinden met een religie. Zo bericht de Turkse overheid, en organisaties die aan de Turkse overheid gelieerd zijn, structureel over de vermeende achtergestelde positie en discriminatie van moslims in Europa. Dit narratief heeft primair tot doel om de Turkse overheid, in het bijzonder president Erdoğan, intern in Turkije en in de regio te positioneren als krachtig leider van de wereldwijde moslimgemeenschap. Daarbij is de diaspora naast doelwit ook een instrument. Maar omdat delen van de gemeenschap ook daadwerkelijk sociaaleconomisch een achtergestelde positie innemen en velen anti-Turkse en anti-islam sentimenten ervaren in de Nederlandse samenleving is deze vorm van inmenging een krachtig instrument voor de Turkse overheid om de gemeenschap te mobiliseren. Vanuit een aantal islamitische landen, waaronder Qatar, Koeweit en Saoedi-Arabië, worden religieuze groepen en organisaties van wahabi salafistische signatuur in het buitenland gefinancierd. De financiële steun betreft een vorm van zending die voortvloeit uit een (politieke) ideologie die zich zowel richt op de eigen diaspora, de internationale islamitische gemeenschap als de wereldwijde strijd tegen religieuze (en politieke) tegenstanders. De mate waarin sprake is van verwevenheid met overheden verschilt per land en varieert van directe aansturing tot passief gedogen. Het wahabi salafisme betreft een kleine, maar goed georganiseerde en financieel zeer vermogende minderheidsbeweging binnen de moslimgemeenschap in Nederland. Door de financiële steun kunnen wahabi salafistische aanjagers en organisaties zich in Nederland profileren met onder meer de productie van hoogwaardig lesmateriaal en goed toegankelijke websites in het Nederlands waarop de wahabi salafistische interpretatie van de islam te vinden is. Zo werken wahabi salafisten gestaag aan een groeiend bereik. Het resultaat is een disproportionele invloed en onevenredige concurrentiepositie van een kleine minderheid binnen de moslimgemeenschappen. Dit is problematisch omdat de wahabi salafistische interpretatie van de islam haaks staat op de democratische rechtsorde en aanzet tot een parallelle samenleving en onverdraagzaam isolationisme.